Το κάθε κεφάλαιο του βιβλίου ξυπνάει σβησμένους κόσμους, που με την τρυφερή διάθεση με την οποία η συγγραφέας τους τραβάει από το σκοτάδι σου γίνονται τόσο αγαπητοί, που τους παρακολουθείς με αυθόρμητη προσήλωση. Τα εθνικά ζητήματα, οι εθνικές περιπέτειες γίνονται ατομικά σου ζητήματα. Και καθώς η συγγραφέας -λόγω του στενού άμεσου περιβάλλοντός της- ευτύχησε να ζήσει όσα περιγράφει από πρώτο χέρι, η γραφή της παίρνει συχνά εξομολογητικό χαρακτήρα, που η πειστικότητά του αυξάνει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. (. . .) Ακούς τα λόγια και βλέπεις τα πρόσωπα. Που σου είναι πια πολύ γνωστά. Το βιβλίο προχωρεί με την άνετη παρακολούθηση ενός κινηματογραφικού έργου. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)